Rejestracja telefoniczna: +48 723 727 072
Rejestracja on-line: kontakt@sens-med.pl
REJESTRACJA
Czym jest ta choroba, jakie są jej objawy i komu najczęściej zagraża?
Otępienie czołowo-skroniowe to choroba ośrodkowego układu nerwowego. Może wystąpić już u osób w wieku 40-45 lat. Najczęściej objawia się problem z komunikacją (zaburzenia mowy), ale u chorego może też dochodzić do zaburzeń w zachowaniu.
W 2022 roku rodzina Willisa poinformowała, że zdiagnozowano u niego afazję, przez co ten musiał zrezygnować z aktorstwa.
"Odkąd ogłosiliśmy diagnozę afazji Bruce'a wiosną 2022 r., jego stan postępował i mamy teraz bardziej szczegółową diagnozę: otępienie czołowo-skroniowe (znane jako FTD). Niestety, wyzwania związane z komunikacją to tylko jeden z objawów choroby, z którą boryka się Bruce. Chociaż jest to bolesne, ulgą jest w końcu mieć jasną diagnozę" - napisała na Instagramie córka aktora.
Demencja (otępienie starcze) nie jest jedną, konkretną chorobą, a raczej zespołem chorób degeneracyjnych mózgu. Najczęściej zaburzone funkcje to pamięć, mowa, myślenie, orientacja, liczenie czy rozumienie. Demencji niestety nie da się odwrócić.
Demencję dzielimy na pierwotną i wtórną. Ta druga często jest efektem stanów zapalnych, chorób nowotworowych, metabolicznych czy choroby alkoholowej. Ale to tylko 10 procent przypadków.
90 procent przypadków to demencja pierwotna, która najczęściej objawia się w postaci choroby Alzheimera.
Demencja najczęściej występuje u osób powyżej 65 roku życia, ale wyjątkiem jest tu - zdiagnozowowane u Willisa - otępienie czołowo-skroniowe. Te może pojawić się jeszcze przed 50-tką.
Otępienie czołowo-skroniowe to jeden z czterech najczęstszych rodzajów demencji pierwotnej. Nazywane jest też chorobą Niemanna Picka.
Według różnych źródeł odpowiada ona za 5-20% przypadków demencji i ze wszystkich forma demencji pojawia się najwcześniej - między 40 a 65 roku życia.
Nie ma jednego, skutecznego schematu leczenia otępienia czołowo-skroniowego.
Jak pokazuję aktualne badania naukowe, leki stosowane w terapii otępienia czołowo-skroniowego nie wykazuję dużej skuteczności, dlatego trwałe zatrzymanie choroby nie jest w tej chwili możliwe.
Działania lekarzy i psychiatrów polegają przede wszystkim na zwalczaniu uciążliwych objawów i poprawie jakości życia chorego i jego rodziny.